شیمی تجزیه در تحقیقات باستان شناسی

شیمی تجزیه در تحقیقات باستان شناسی

بهترین تعریف از باستان شناسی مدرن، تحقیقات مبتنی بر داده، تجربی و با طراحی دقیق می باشد

که بر کشف رفتار های انسان و فرایند های اجتماعی مربوط به مصنوعات و اشیا متمرکز است.

باستان شناسی امروزی، دیگر مربوط به یافتن اشیا نیست بلکه مربوط به درک و فهم اشیاء است.

کاربرد شیمی تجزیه بر روی مواد باستان شناسی، به بخشی لاینفک و ضروری از تحقیقات باستان شناسی مدرن بدل شده است.

یکی از پیشگامان استفاده از شیمی تجزیه در مطالعه اشیای باستان شناسی، الفرد لوکاس(۱۸۶۷-۱۹۴۵) می باشد.

لوکاس که یک شیمی دان تجزیه با سابقه کار در پزشکی قانونی بود،

در ۱۸۹۸ به قاهره نقل مکان کرده و برای مراکز مختلف خدمات استعماری بریتانیا کار کرد.

او در سن ۵۵ سالگی باز نشسته شده و به باستان شناسی مصر روی اورد.

تحقیقات باستان شناسی مصر

اندکی بعد، لوکاس به عنوان مشاور شیمی دان برای وزارت آثار باستانی مصر
( که تا موقع مرگ در همین سمت قرار داشت) منصوب شده
و هوارد کارتر از او خواست تا در آزمایش و حفاظت از اشیای کشف شده از معبد توتنخامون به او کمک کند.

او به خاطر کتاب خود با عنوان” صنایع و آثار باستانی مصر” که از زمان اولین انتشار آن در ۱۹۲۶ بار ها تجدید چاپ شده است، شهرت فراوانی کسب کرده است.

انسان، همانند همه موجودات دیگر، ساختار شیمیایی بدن و محیط خود را با فعالیت های روزانه خود تغییر می دهد.

این فعالیت ها متغیر از فعالیت های روز مره( تهیه، اماده سازی و مصرف غذا و نوشیدنی، دور ریختن زباله، تولید و استفاده از ابزار های اساسی) تا فعالیت های فرهنگی
( استفاده از رنگ برای اهداف تزیینی، مصرف محرک ها و مواد توهم زا
در مراسم ها و یا مومیایی کردن مرده ها) تا فعالیت های خارق العاده
( هم جنس خواری، متالورژی، اصلاح ژنتیک گیاهان و حیوانات، استفاده از دارو ها و درمان ها) می باشند.

همه این رفتار ها، اطلاعات اساسی را در خصوص شیوه سازمان دهی سیاسی و اقتصادی انسان ها، شیوه و چگونگی تنظیم پاسخ ها به محرک های محیطی و اجتماعی، چگونگی تعادل علایق و منافع آن ها در برابر علایق و منافع گروه بزرگ تر و فراتر از نیاز های روزمره، شیوه انتخاب افراد برای زندگی در محیط پیچیده و دنیای دارای عدم قطعیت، در اختیار قرار می دهند.

شیمی تجزیه در تحقیقات باستان شناسی

شیمی تجزیه ابزاری مهم برای دست یابی به تاریخ های تقویمی مطلق برای مکان های باستانی( رادیوکربن ها و سایر اشکال تاریخ یابی ایزوتوپیک)،
ارتباط مواد خام مورد استفاده در ماقبل تاریخ با منابع ژئوشیمیایی (زمین شیمی) آن ها
( تجزیه اکسیژن، نیتروژن، استرانسیوم و سایر ایزوتوپ ها)،
استخراج ترکیب عنصری اشیا و مصنوعات از طریق انگشت نگاری عنصری و طیف سنجی( فلورسنس اشعه ایکس، انکسار اشعه ایکس، فعال سازی نوترون)،
شناسایی مولکول های آلی کوچک نظیر اسیدهای چرب، چربی، استرول ها، ترپنوئیدها، آلکالوئیدها، و کربوهیدرات( ترکیب کراماتوگرافی گازی و طیف سنجی جرمی)،
ترکیب کراماتوگرافی مایع و طیف سنجی جرمی و ترکیب کروماتوگرافی مایع و طیف سنج جرمی متوالی (LC/MS/MS)) و برای شناسایی مولکول های آلی بزرگ تر از جمله پپتید ها،
پروتین ها و اسید های نوکلیک( رادیوایمنوسی، تست الیزا، LC/MS و LC/MS/MS ) می باشد.

هر یک از فنون روش شناختی در کاربرد به طیف متغیری از مواد باستان شناسی دارای معایب و مزایای خاص بسته به ماهیت نمونه و نوع فعالیت های انسانی مورد نظر می باشد.

انتهای پیام

هشدار جدی مصرف متانول به عنوان محلول ضدعفونی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.